Γλύκισμα με “Αλάτι”…Εκλεκτές νιφάδες θαλασσινού αλατιού, δίνουν στο “γλυκό” ένα διαφορετικά αλμυρό άγγιγμα.
“Σάντουιτς”, δεν είναι πάντα το γρήγορο γεύμα του δρόμου ή ένα γεύμα της ανάγκης…μπορεί να γίνει ένα γεύμα με τα “όλα” του. Μπορεί να γίνει ακόμη καλύτερο…να γίνει “ξεχωριστό”… αν το “φροντίσουμε” κάπως αλλιώς…
Πράσινα και χρυσαφένια αχλάδια, στριμωγμένα μέσα στο “μπακιρένιο” δίσκο, που η Ολυμπία είχε φυλαγμένο μαζί με ‘κείνο το τσίγκινο πιάτο, εκεί πάνω στο παλιό τραπέζι της αυλής, μ’ έβαλαν σε σκέψεις δημιουργικές…Καραμελωμένα, μυριστά και χρυσαφένια, πάνω σε μια τάρτα απο σφολιάτα…Έυκολο νομίζω…
Σύκα μελένια…Τα βρίσκεις παντού στην Ελλάδα, προς το τέλος του καλοκαιριού. Τα φάγαμε ψητά με παστράμι…τα τρώμε ψημένα με μέλι…σερβιρισμένα στο πιάτο με κρέμα τυριού.
Ολόφρεσκα και “ζωντανά”, στα ξύλινα τελάρα τους μέσα, εκεί στους πάγκους της ψαραγοράς, με “φώναξαν”…Και δεν αντιστάθηκα…
Μια κλασική συνταγή “αλλιώς”…Μεθυσμένα όστρακα, φορτωμένα με θαλασσινές μυρωδιές, γέμισαν το πιάτο μου.