Ήλιος γλυκός φθινοπωρινός, παράξενα ζεστός… Ένα δένδρο μέχρι εκεί πάνω, με κλαδιά γεμάτα καρπούς μέχρι εδώ κάτω, λυγισμένα απο το βάρος τους… Παράξενα έντονο πορτοκαλί το χρώμα τους !!
Γλύκισμα με “Αλάτι”…Εκλεκτές νιφάδες θαλασσινού αλατιού, δίνουν στο “γλυκό” ένα διαφορετικά αλμυρό άγγιγμα.
Πράσινα και χρυσαφένια αχλάδια, στριμωγμένα μέσα στο “μπακιρένιο” δίσκο, που η Ολυμπία είχε φυλαγμένο μαζί με ‘κείνο το τσίγκινο πιάτο, εκεί πάνω στο παλιό τραπέζι της αυλής, μ’ έβαλαν σε σκέψεις δημιουργικές…Καραμελωμένα, μυριστά και χρυσαφένια, πάνω σε μια τάρτα απο σφολιάτα…Έυκολο νομίζω…
Σύκα μελένια…Τα βρίσκεις παντού στην Ελλάδα, προς το τέλος του καλοκαιριού. Τα φάγαμε ψητά με παστράμι…τα τρώμε ψημένα με μέλι…σερβιρισμένα στο πιάτο με κρέμα τυριού.
Μικρά, μικρά, “μαβιά μαργαριτάρια”, στριμωγμένα σ΄ενα τσαμπί. Ξεχωριστή, Ελληνική ποικιλία μαύρου σταφυλιού. Η Κόρινθος περηφανεύεται, πως είναι δική της ποικιλία, γι αυτό και Κορινθιακή την λέμε…Στόλισαν μια ολόκληρη τάρτα, με την ξεχωριστή ομορφιά τους…!!!
Ένας περίπατος, αλλιώς….Μικρούλια κόκκινα και τ’ άλλα μαβιά, λαμπίρισαν ανάμεσα στα φύλλα.
Τα λένε φρούτα του δάσους, είναι οι θησαυροί του δάσους…..!!!
μμμ !!! τα θέλω όλα, ας γεμίσω το καλάθι !!!
Το καλάθι γέμισε !!! Η Ελένη είπε να βοηθήσει…δεν χρειάστηκε.
Είναι μια τόσο εύκολη συνταγή !!!!